د ايمان لپاره درمل؛هره ورځ يوه دانه ١_ درې څيزونه : وپوښتل شوم : هغه درې څيزونه څه دي،چې هېڅکله يې له لاسه نه ورکول غواړې؟ ورته مى وويل : صبر ، سر او ايمان . ٢_ دستونزو حل : داسې ستونزه به پيدا نه کړئ،چې د حل لار يې نه وي ؛ د ټولو […]
د ايمان لپاره درمل؛هره ورځ يوه دانه
١_ درې څيزونه :
وپوښتل شوم : هغه درې څيزونه څه دي،چې هېڅکله يې له لاسه نه ورکول غواړې؟ ورته مى وويل : صبر ، سر او ايمان .
٢_ دستونزو حل :
داسې ستونزه به پيدا نه کړئ،چې د حل لار يې نه وي ؛ د ټولو ستونزو ځواب خداى دى . ستونزه هېره کړئ او خداى ته مخه کړئ،ستونزې درنه مخ واړوي .
مه وېرېږه،مه ترورېږه او مه وارخطاکېږه؛پر خداى مېړني ګران دي .
٣_ پر خداى توکل :
ارامش بايد لاس ته راوړل شي؛هغه حقيقي ارامش لري، چې پر خداى يې ځان سپارلى وي،د داسې خلکو زړه تل چغې وهي : خدايه ! ستا يم،ستا رضا مې پکار ده،چې ستا په رضا کې مې خير دى .
٤_ حقيقي ژوند :
ځاني غوښتنو ته شا کول، ژوندته مخ کول دي . په دې دنيا کې هېڅ نه غواړو،هېڅ هيله نه لرو؛بلکې پر هغه خوښ يو، چې خداى پرې خوښ دى .
٥—ورين تندى :
هغه چې پر خداى ايمان لري ؛نو نړۍ اونړيوالو ته يې تندى ورين وي .
٦_ حقيقي خپلواکي :
حقيقي خپلواکي د خداى بندګي ده .
٧_ غلى کېنه ! غوږکېده ! :
په دعا کې څومره له خداى سره خبرې کوو؛خو د “هغه” غږ نه اورو ؟
چوپتيا زده کړئ ،چې د “هغه” غږ واورئ .
تر څو مو د “هغه” غږ نه وي اورېدلى؛نو حقيقي اړيکې ورسره نه لرئ .
٨_ د زړه ټکور:
د خداى ياد د زړه ټکور دى .
٩_ پتمن يار :
چې خداى درسره وي ؛نو برى ستا دى .
١٠_ پر خداى مې سپارلى يې :
د الهي مشيت په منلو هر څه په خپل سم ځاى کې راپېښېږي.لمر په خپل وخت راخېژي او په خپل وخت ډوبېږي . فضلونه په خپل وخت راځي او بېرته ځي؛کوښښ وکړئ؛خو پر خداى ته يې وسپارئ او ډاډ ولرئ،چې نهيلى به مو نه کړي .
١١_ د ژوند د ټولګي ښوونکى الله دى .
هغه چې د خداى لپاره وي؛خوشحالي او ښادي يې هم ډېره وي،د هغه ژوند،چې د ټولګي ښوونکى يې الله وي؛نو ټول به پکې اول نمره ګان وي .
١٢_ بيا هم پر خداى توکل :
په دنيا کې تر ټولو ستره شتمني پر “هغه” ايمان دى،چې دومره مهربانه دى،چې غواړي ټول جنتيان شي او دومره هوښار دى ،چې بېخي نه تېروځي .
١٣_ مه پوښتئ ولې؟ وواياست : څه وکړم :
له هرې تجربې موخه زموږ پرمختګ دى .
هېڅکله ويل نه دي پکار،چې ولې خداى راته داسې وويل ؛ خو داسې ويلاى شو:خداى له ما څه غواړي،چې و يې کړم .
١٤_ صبر :
دا غم نه دى،چې د انسان ملا ماتوي؛بلکې ناصبري ده، چې پر انسان د غم پېټى ږدي .
١٥- څولارې :
د لارې په ټاکنه،چې نه پوهېږئ؛نو له پراخې سينې کار واخلئ او صبر وکړئ او د لارې په ټاکنه کې بيړه مه کوئ .
١٦_ الهي ماستر پلان :
“الهي پلان” ماستر او بشپړ دى او څه چې کوي،ښه کوي، تېروتنه پکې نشته او هغوى بريالي دي،چې پردې خبره ايمان لري .
١٧_ د خداى پېرزو :
رنځ يو وهم دى، ان روغتيا هم يو وهم د ى .
يوازېنى واقعيت روح دى،چې له روغتيااو ناروغتيا خوندي دى،چې ته هماغه يې . انسان په زړه د چپ او خوړو ژوندى نه دى؛بلکې د خداى په پېرزو ژوندى دى .
١٩_ ذهن :
غم او ښادي ذهن جوړه کړې ده . هغوى پايداره نه وي ؛بلکې د يو خوب په څېر به په تدريج له منځه ولاړشي .
نن د ماشومتوب د وخت ښادۍ زموږ لپاره د يو خوب په څېر ښکاري او همداسې له کومو ستونزو سره،چې نن مخ، يو سبا به د يو خوب په څېر وي؛ژوند په خپله يو خوب دى .
واقعيت خو يوازې هغوى پېژني،چې پر خداى ايمان او توکل لرى او د “هغه” مبارک نوم په خپل زړه کې لري او د زړه له کومې د انسانانو او نورو مخلوقاتو خدمت کوي او همداسې کسان دي،چې له ټولو پېښو خوند اخلي او د تل لپاره په ښېګڼه کې مېشت وي .
٢٠_ دپردې تر شا ښکلا:
د هرې تجربې تر شا خداى وي،خوږه وي که ترخه؛له تجربو ځان مه لرې کوئ او “هغه” ته ځان ورسوئ؛نو هر څه په سر ستر ګو ومنئ؛ ښاد شئ او پرمختګ وکړئ .
٢١_ هېڅ کله ايمان له لاسه مه ورکوئ :
اجازه مه ورکوئ څه مو ايمان له منځه يوسي؛د رڼااو د زړه پياوړتيا ته دعا وکړئ او ډاډ ولرئ،چې ډېر به په تمه پاتې نشئ .
٢٢_ يوازې “ته” يې ! :
ادب،رسم،رواج،دود،ښوونې،روزنې،شتمنۍ، جسمى کړخت ، پوهې او هنر ته اړتيا نشته ؛هغه ته چې اړتيا ده ؛ پاک اومتواضع زړه دى،چې خداى ته تسليم وي او په هر ځل درځېدو ووايي : “زه هېڅ يم،ته هر څه يې ! “
٢٣_ ارام شئ :
د ژوند په ټولو پېښوکې ارام شئ او سينه مو ورته پراخه کړئ، د پرمختګ لپاره دنننى تعادل او توازن په کار دى . متوازن ژوند تر خدمته غوره دى؛که په ورځني کار او ژوند کې ان د يوې شېبې لپاره هم وارخطا يا غوسه شوئ ؛نو له کاره لاس واخلئ،دمه او ارام شئ،چوپ شئ او خپل دنننى ارامش بېرته لاس ته راوړئ،چې دا کار پټه خزانه ده .
٢٤_ خداى !توفيق راکړې،چې په لټه کې دې شم :
خدايه !
“ته” په هر څه کې يې
چېرته چې ولاړ شم ؛نو ته مې په هر ځاى او وخت کې پام ساتې؛وېره نه لرم . “ته” مې د اندو او کړنو لووى يې .
خدايه ! پام دې اوسه،چې د خبرې په منلو او پلي کولو کې دې ناغېړي و نه کړم .
٢٥_ جنت :
که خپل فکر ته موپام وي،که هېڅ بد فکر و نه لري؛نو په جنت کې به مېشت شئ .
٢٦_ په خپل سم ځاى کې :
ايا د خپل کار له چاپېرياله خوښ نه ياست ؟
مه هېروئ،چې سم انسان يې ،چې په يو سم ځاى کې،يوه سمه زده کړه، په يو سم ځاى کې کوئ .
٢٧_ غم خو يوازې پر ما نه دى نه راغلى :
غم د ژوند يوه برخه ده او داسې انسان به و نه وينئ ،چې غم به ونه لري .”هغه” په ټولو حالاتوکې له موږ سره دى،ان په غم کې ؛نو غم د څه لپاره ؟
٢٨_ زغم او ځواک :
ژوند مو پر اوږو خورا پېټي ږدي،ځينې درانه او ځينې سپک؛خو هېڅکله زموږ له زغم،ځواک او وسې راباندې زيات بار نه ايښوول کېږي، له بار سره ځواک او زغم هم راکول کېږي . همداسې چې بار اوچتوو؛ نو بار موږ هم اوچتوي؛يوازې پر خداى توکل په کار دى،هر څه به اسان شي .
٢٩_ تل په ارامش کې :
هغه انسان مبارک او سپېڅلى دى،چې د ژوند په ټولو شېبو کې ارام وي؛هغه هېڅکله نه ستړى کېږي، تل هوښيار او ويښ وي او تل يې لاس له بېوزليو سره د مرستې لپاره خلاص وي .
٣٠_ الهي مشيت :
لار،چې رانه ورکه شي؛نو خداى راته د تجربو ورونه پرانځي،چې پرې د برمرغۍ نوم ږدو . په واقع کې دا تجربې مو نېغې لارې ته سموي ؛نو د “هغه” پر مينه او عقل توکل وکړئ .
٣١_ غلي وسئ :
په ورځني ژوند کې، په غوغا، هله هوله، ګڼه ګوڼه او جنجالونو کې څو څو ځل، يوې شېبې ته غلي او چوپ شئ . خپل زړه خپل خداى ته واړوئ . غلي او چوپ شئ،چې د خداى شتون احساس کړئ او يوازې هغه مهال حقيقي کار کېږي، چې ذهن او جسم ارام وي او په همدې وخت کې وي ، چې جسم او ذهن ته ځواک اواستقامت ورکول کېږي .