بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

کمک های اولیه اساسی و احیا قلبی ریوی

نویسنده : دکتر ذبیح الله اقبال

کمک های اولیه

کمک های اولیه مراقبت است که به فرد مصدوم داده میشود قبل از اینکه کمک اولیه برسد. این کمک میتواند از طرف یک عضو خانواده ، دوست و یا فرد نا آشنا که در در محل سانحه موجود باشد، ارایه شود، اما نوع کمک که انها ارایه میکنند واقعا به معنی تفاوت بین زندگی و مرگ و میباشد.

اهداف کمک های اولیه عبارتند از:

• حفظ زنده گی
• جلوگیری از بدتر از شدن هر نوع جروحات
• ارتقا بهبودی

کمک های اولیه محدودیت های دارد، طوریکه هر کس پارامیدیک یا داکتر نیست اما این یک عنصر حیاتی و ضرروی تمامی سیستم طبی میباشد. کمک های اولیه زندگی را نجات میدهد، شما میتوانید اینرا از هر کس در بخش عاجل طبی کار میکند، تقاضا نمایید.

اقدام فوری

در تمامی تلاشها، نخستین اصول که باید در کمک اولیه اتخاذ شود، اقدام فوری میباشد.

کسانیکه در انجا حضور دارند یا خویشاوندان که نمی دانند باید چه کار کنند یا اینکه خیلي ترسو هستند تا کدام کوششی را انجام دهند، اینها همه ممکن بطور ناخواسته در مرگ های غیر ضروری و جروحات مزمن نقش داشته باشند. اگر یک فرد مریض یا مصدوم شده باشد، پس انها نیاز به کمک دارند، و انها فورا به این کار نیاز دارند.

اقدام سریع برای حفظ زنده گی و اندام ضروری میباشد. فرد مصدوم که بطور موثر نفس نمیکشد یا اینکه خونریزی شدید دارد، نیاز به کمک فوری دارد. اگر کمک اولیه سریع موثر فراهم شود، پس در اینصورت فرد مصدوم شانس خیلی بیشتری برای یک بهبودی خوب را خواهد داشت.

این مهم است که اقدام سریع منجر به اضطراب و ترس ناگهانی نشود. اقدام با دقت و عمدی که بدون تاخیر زیاد صورت گرفته باشد، برای فرد مصدوم بسیار سودمند میباشد. سعی نمایید که آرام باشید و کاملاً در مورد اقدامات خویش فکر کنید. یک فرد فراهم کننده کمک اولیه که بسیار آرام بوده و دارای کنترول کامل بوده، میتواند به هر کسی اطمینان دهد که به حادثه بطور موثر رسیده گی صورت گرفته است.

اطمینان مجدد

 ارزش روانی اطمینان مجدد در کمک اولیه همانند تداوی که شما ارایه میکنید، بسیار مهم میباشد. فرد مصدوم را آرام و اطمینان دهید، بخاطر اینکه در بعضی از موارد چیزیکه فرد مصدوم به آن نیاز دارد حمایت روانی و اطمینان مجدد میباشد. یک عملکرد آرام توسط فراهم کننده کمک اولیه و خبر کردن فرد مصدوم که چه چیز در حال اتفاق افتادن است، این امر نیز میتواند در پروسه اطمینان مجدد کمک نماید.

به یاد داشته باشید که اکثریت افرادیکه در فراهم کردن مراقبت به فرد مصدوم یا مریض مصدوم به شما کمک کرده اند، خود اینها نیز ممکن به اطمینان مجدد نیاز داشته باشند. اقارب فرد مصدوم ممکن نگران این امر باشند که انها فرد مصدوم را به حال خود رها کرده اند و یا اینکه در رسانیدن کمک در زودترین فرصت دچار اشتباه شده اند، همکاران ممکن این را احساس نمایند که انها در امداد رسانی به فرد مصدوم، نقش خیلی کمی را ایفا نمودند، فرد بیگانه ممکن احساس ندامت بکنند که انها تنها مساعدت اندک عملی را فراهم کردند.

1. ABC – حروفیکه زنده گیها را نجات میدهد

کمک اولیه دارای یک چارجوب میباشد، حروف DR. ABC برای هر واقعه عاجل یک لست را فراهم میکند. اینها ارزش یادگیری را دارند. طرز استعمال ان قرار ذیل میباشد:

D برای خطر

قبل از اینکه شما برای کمک کردن به فرد مصدوم اقدام کنید، به دقت این را بررسی نماید که ایا این کار برای شما و انهایکه باید در ان محل حضور داشته باشند، مصون میباشد یا خیر. ممکن در ان محل عبور و مرور سریع موتر ها باشد، ماده کیمیاوی پخش شده باشد یا اینکه سایر مواد خطرناک باشند که امکان مصاب شدن به آن وجود دارد.

R برای پاسخ

شما که برای نخستین بار به محل سانحه میرسید، میتوانید درباره وضعیت فرد مصدوم شده همه چيز را بررسی نماید و بطور ساده از فرد مصدوم شده بپرسید که ایا شما خوب هستید؟ اگر ایشان پاسخ دهند، شما می فهمید که فرد به هوش میباشد و تنفس و قلبش کار میکند، اگر پاسخ نمیدهد، اقدامات ذیل را انجام دهید:

A طروق تنفسی

به این معنی است که طروق تنفسی را باید باز گذاشت، این کار بسیار ساده است، پیشاني فرد مصدوم شده را بطرف عقب یا پشت حرکت دهید تا فرد مصدوم بتواند نفس بکشد.

B تنفس

به این معنی است که از طریق شنیدن، دیدن و احساس کردن تنفس ، شما تنفس فرد مصدوم را چک میکنید.

C  برای گردش خون

برای این کار شما نبض یا پلس کارتوید را چک کنید، یا بطور ساده از طریق چک کردن با چشم خود این کار را انجام دهید، که ایا فرد مصدوم بطور کافی گردش خون دارد یا خیر که این کار نیز از طریق مشاهده رنگ بهبود یافته، سرفه کردن یا حرکت چشم فرد مصدوم صورت می گیرد.  

اقدامات در واقعه عاجل

مراحل عمده برای ارزیابی یک فرد مصدوم بیهوش قرار ذیل میباشند:

مرحله ۱ : ارزیابی. فرد کمک کننده وقتی به ان ساحه میرسد که فرد قربانی در ان قرار دارد، ایشان باید سریعا مطمین شود که ساحه موجود مصون میباشد. فرد کمک کننده باید فرد قربانی را غرض پاسخ باید چک کند. شانه فرد قربانی را تکان دهید و به اواز بلند بپرسید: آیا شما خوب هستید؟

مرحله ۲ : سیستم پاسخدهی عاجل را فعال نماید، یا کمک بخواهید. اگر شما تنها هستید و فرد قربانی نیز بیهوش باشد، برای کمک فریاد بزنید. اگر کسی پاسخ نداد، سیستم پاسخدهی عاجل را فعال نمایید و دوباره به فرد قربانی شده برگردید.

مرحله ۳: طروق تنفسی را باز کنید و تنفس را چک کنید. برای اینکه شما تنفس را چک کنید، شما باید تنفس را مشاهده نماید، بشنوید، یا انرا احساس کنید. این پروسه باید حداقل ۵ ثانیه و حداکثر ۱۰ ثانیه را دربر بگیرد. اگر کمک کننده در ظرف ۱۰ ثانیه تنفس مناسب را معلوم نکند، در اینصورت فرد کمک کننده باید ۲ تا تنفس های مصنوعی را تطبیق کند ( ذیل را مشاهده کنید)

برای دیدن، شنیدن و احساس کردن تنفس، مراحل ذیل را تعقیب نماید.

مرحله ۴: دو تنفس بدهید، اگر فرد مصدوم شده بطور مناسب  تنفس نمیکند، از یک وسیله مانع برای دادن ۲ تنفس استفاده کنید ( هر کدام شان در یک ثانیه) در حالیکه شما باید سینه مصدوم را بیبنید که بالا و پایین میرود یا خیر.

مرحله ۵ : چک کردن نبض یا پلس: بعد از دادن دو تنفس ، کمک کننده باید حداقل ۵ ثانیه  و بیش از  ۱۰ ثانیه باید صبر نکند و باید نبض را چک نماید. برای چک کردن نبض یا پلس ، نبض قسمت کاروتوید را لمس کنید.

برای موقعیت یابی نبض کاروتوید مراحل ذیل را انجام دهید:

مرحله ۶ : سیکل یا چرخه ، فشار دادن ۳۰ مرتبه به سینه و دو تنفس را اغاز نماید.  فرد کمک کننده تنها تناسب فشار – تهویه از ۳۰ فشار و دو تنفس را استعمال کند هنگامیکه به قربانی بزرگسال س پی آر یا احیا قلبی ریوی را میدهد.

فرد کمک کننده تنها باید هر سعی و تلاش خود را بکند تا تنفس را بطور موثر برساند. این کار وقفه ها در فشار دادن به سینه را کاهش خواهد داد. هنگامیکه شما فشار دادن به سینه را انجام میدهید، این مهم است تا به عمق درست فشار را وارد کنید و میزان ۱۰۰ فشار در یک دقیقه باید باشد و اجازه دهید که سینه بطور کامل به حالت خود برگردد.

احیا قلبی ریوی ( CPR)

احیا قلبی ریوی ترکیب از تنفس کمکی دهان به دهان و فشار دادن به سینه را شامل میشود . احیا قلبی ریوی یا سی پی آر خونرسانی اکسیجن دار را به مغز و سایر اعضای حیاتی بدن برقرار میکند تا زمانیکه تداوی طبی مناسب بتواند ریتم قلبی نرمال را حفظ بکند.

• تنفس : تنفس کمکی دهان به دهان یکی از سریعترین راهها بوده که میتواند از این طریق اکسیجن را به شش های یک فرد رسانده شود. ااگر شما در طرزالعمل های واقعات عاجل آموزش را ندیده باشید، در اینصورت داکتر ها توصیه میکنند که شا تنفس کمکی دهان به دهان را کنار بگذارید و مستقیما فشار دادن سینه به سینه را تطبیق کنید. دلیل این امر اینست اگر شما ناراحت هستید و باز هم سعی میکنید تا تکنیک های تنفسی نا اشنا را انجام دهید، پس در اینصورت شما دقایق ارزشمند نجات زنده گی را ممکن برای ان فرد از دست بدهید که نیازمند کمک میباشد. مهمترین چیزیکه شما میتوانید انجام دهید اینست تا مستقیماً فشار دادن به سینه را انجام دهید تا به این طریق خون به اعضای حیاتی مانند مغز و قلب حرکت بکند. اگر شما در طرزالعمل های واقعات عاجل اموزش دیده باشید این مهم است تا تنفس کمکی دهان به دهان و فشار دادن به سینه هر دو را انجام دهید.
• فشار دادن به سینه . هنگامیکه قلب ایستاده شده باشد، دادن فشار به سینه جایگزین ضربان قلب میشود. دادن این فشار ها به برقراری قسمت از خونرسانی به مغز، شش ها و قلب کمک میکند. شما میتوانید تنفس کمکی را هر زمانیکه فشار دادن سینه را انجام میدهید، اجرا کنید.
• قبل از اغاز احیا قلبی ریوی ، وضعیت را ارزیابی نماید
• ایا فرد به هوش است یا بیهوش
• اگر فرد بیهوش باشد، شانه وی را تکان داده و به صدای بلند بپرسید: ایا شما خوب هستید؟
• اگر فرد پاسخ نداد، مراحل ذیل را تعقیب نموده و کمک عاجل طبی را بخواهید. اگر شما نمیتوانید صحنه را ترک بگوید از کسی دیگری بخواهید تا اینکار را انجام دهد.

تکنیک فشار دادن سینه

مراحل ذیل را برای فشار دادن به سینه فرد بزرگسال تعقیب نمایید.

باز کردن طروق تنفسی و دادن تنفس

وضعیت فرد کمک کننده. خود را در یک سمت فرد قربانی قرار دهید تا شما اماده باشید که:

• طروق هوایی را باز کنید
• و دادن تنفس به فرد مصدوم را اغاز نماید

سر مریض را به پشت برده طوریکه زنخ  وی بطرف بالا قرار بگیرد.

برای انجام دادن کار فوق مراحل ذیل را انجام دهید:

تنفس دهان به دهان . تنفس دهان به دهان یک راه سریع و موثر برای فراهم اوری اکسیجن به فرد مصدوم میباشد. تنفس را که فرد کمک کننده میدهد تقریباً دارای ۱۷٪ اکسیجن  و ۴ ٪ کاربن دای اکساید میباشد. این یک اکسیجن کافی برای رفع ضروریات فرد قربانی شده میباشد.

برای دادن تنفس های دهان به دهان به فرد قربانی، مراحل ذیل را انجام دهید:

 وسیله مانع تنفس دهان به دهان . خطر انتان از احیا قلبی ریوی بسیار پایین میباشد. ایجاب میکند تا فراهم کننده گان کمک های اولیه از احتیاط های معیاری در ان ساحات کاری استفاده نمایند که در ان مواجه شدن به خون یا مایعات بدن وجود ( بعنوان مثال) داشته باشد. احتیاط های معیاری در هنگام بکارگیری از وسایل منع کننده عبارتند از ماسک صورت (شکل ۵) یا وسیله ماسک کیسه، در هنگام دادن تنفس.

استفاده از ماسک به دهان. برای استفاده ان فرد کمک کننده باید در یک سمت فرد قربانی قرار گیرد. این وضعیت زمانی مطلوب بوده که احیای قلبی ریوی را یک فرد انجام میدهد بخاطر اینکه شما هم میتوانید تنفس بدهید و هم میتوانید فشار دادن به سینه را انجام دهید. کمک کننده تنها ماسک را بالای صورت فرد قربانی انداخته در حالیکه سر مریض را به پشت برده طوریکه زنخ  وی بطرف بالا قرار بگیرد.

در هنگام استفاده از ماسک در حین دادن تنفس به فرد قربانی، مراحل ذیل را تعقیب نماید:

تناسب فشار تهویه

هنگامیکه فرد کمک کننده به قربانیان تمام سنین احیای قلبی ریوی را میدهد ، باید از تناسب فشار – تهویه جهانی، ۳۰ فشار و دو تنفس استفاده کند.

مهارتهای لازم

این مرحله از کورس به شما اصولی اساسی کمک های اولیه را معرفی مینماید. اینها تکنیک های عملی و چک لست های مغزی بوده که به شما اطمینان خواهد تا به هر نوع حالت عاجل رسیده گی نماید.

ساحه واقعه

تقریباً نیمی از افراد کشته شده در تصادفات جاده ای قبل از رسیدن به شفاخانه مرده اند. و بیش از یک سوم از انها از طریق رسیدن کمک های اولیه به ان ساحه، نجات یافتند.

 هنگامیکه یک واقعه عاجل صورت بگیرد، شما باید از مصونیت تمامی افراد یکه در ان ساحه موجود میباشد، اطمینان حاصل نماید. گروپهای که شما باید انرا مورد ملاحظه قرار دهید عبارتند از :

• خود شما
• تماشاگران
• تلفات

کمی تامل کنید تا یک سروی ابتدایی را از ان ساحه انجام دهید تا هر آن چیز را مشاهده نماید که ممکن مصونیت انها یا اطراف ساحه را مورد تهدید قرار میدهد.

خطرات ممکن شامل موارد ذیل باشند:

وضعیت های خطرناک را برای پرسونل واقعات عاجل بگذارید که برای رسیده گی به این چنین وضعیت از اموزش و وسایل کافی برخودار میباشند. به خطر انداختن مصونیت خودتان در حالت خطرناک ممکن تعداد ان تلفات راکه باید به ان رسیده گی صورت گیرد، افزایش دهد، پس منتظر ماندن اینکه خدمات واقعات عاجل برسند، تنها گزینه میباشد.

سایر وضعیت ها ممکن اجازه برداشتن خطرات یا برداشتن فرد مصدوم از خطر را بدهد. پاک کردن شیشه های شکسته شده در یک سانحه تصادف موتر یا قطع کردن برق در برج برق عمومی در یک سانحه برق از جمله مثال های برداشتن خطر میباشد.

بعنوان یک اصل عمومی شما باید از برداشتن تلفات خودداری نماید، مگر اینکه آن خطر باشد که شما قادر به برداشتن ان نیستید، مانند اتش یا دود های زهرالود. حرکت دادن فرد مصدوم  خیلی سخت بوده، مخصوصاً وقتیکه فرد مصدوم بیهوش باشد و بگذارید تا پرسونل امبولانس برسد بخاطر اینکه اینها از اموزش و تجیهزات لازم برخودار بوده که میتوانند هم از خود و هم از فرد مصدوم حفاظت نمایند. اگر لازم بود تا قبل از رسیدن امبولانس باید به فرد مصدوم شده حرکت داده شود، پس در اینصورت باید احتیاط خیلی زیادی صورت گیرد و از تکنیک های دستی عملی خوب باید استفاده شود.

اختناق

در بزرگسالان، اختناق معمولاً ناشی از غذا بوده که بطور ناکافی جویده شده باشد که معمولاً در گلو یا طروق تنفسی گیر می افتد.  غذاهای جامد مانند گوشت علت مکرر ان میباشد.

عوامل ذیل خطر اختناق را افزایش میدهند:

• صحبت کردن در حالیکه همزمان با ان لقمه از گوشت جویده میشود
• تند خوردن، یا خوردن بدون جویدن مناسب
• دندان های مصنوعی، بخاطر اینکه نسبت به دندان های واقعی، دندانهای مصنوعی فشار کمتری را در حین جویدن وارد میسازد و ان راه را مختل میسازد که طی ان غذا در داخل دهان احساس میشود، که این امر جویدن کامل غذا را دشوارتر میسازد.

اطفال جوان تمایل دارند تا هر چيزی را که متناسب به دهان شان باشند، داخل دهانشان میکنند، پس اختناق میتواند غیر مرتبط با غذا نیز اتفاق بیفتد.

اختناق میتواند بدنبال هراس و وحشت نیز اتفاق بیفتد. چهره قربانی که مورد اختناق قرار گرفته اکثرا یک حالت ترس و یا وحشت را نشان میدهد. در ابتداء، فرد قربانی ممکن به رنگ بنفش شود، چشم های ان ممکن برامده گی داشته باشند و موصوف یا موصوفه ممکن نفس صدا دار بکشد یا اینکه بریده بریده نفس بکشد.

اگر اختناق اتفاق میفتد، مانور هیملیچ را انجام دهید.

برای انجام دادن مانور هیلمیچ بر یک فرد:

• در پشت فرد اختناق شده قرار گیرد و بازوهای خویش را در اطراف کمر ان قرار دهید. فرد را کمی به جلو خم کنید
• یک دست خود را مشت کرده و کمی بالاتر از ناف وی قرار دهید
• مشت خود را با دست دیگر گرفته و شدیداً انر بداخل شکم با یک حرکت سریع بطرف بالا فشار دهید. این طرزالعمل را تکرار نموده تا شی از طروق تنفسی اخراج شود.

غرض انجام دادن مانور هیلمیچ بر خود:

• مشت خود را محکم اندکی بالاتر از ناف خویش قرار دهید
• مشت خود را با دست دیگر گرفته و بالای یک سطح سفت و سخت خم شوید – اشپزخانه یا چوکی انرا خواهد کرد.
• بطرف داخل و بالا مشت خود را تیله کنید

پاک کردن طروق تنفسی فرد بېهوش شده

• فرد را به حالت تخته به پشت خوابنده و داخل دهان انرا بیبنید و ساحه را توسط انگشتان خود پاک نموده تا بتوانید مسدودیت را برطرف نماید
• اگر نشد، بالای فرد زانو بزنید و فشار بطرف بالا بسوی شکم بالا را اعمال نماید
• این طرزالعمل را تا جایکه لازم باشد تکرار نماید، دوباره داخل دهان را مشاهده نموده و ساحه را توسط انگشتان خود پاک نموده تا بتوانید مسدودیت رابرطرف نماید، سپس بالای فرد زانو بزنید و فشار بطرف بالا بسوی شکم بالا را اعمال نماید

پاک کردن طروق تنفسی طفل اختناق شده

• در یک وضعیت نشسته قرار گیرید، طفل را بر روی ران خود بنشانید و با دستهای خویش طفل را بطرف پایین حرکت دهید
• سپس با دستهای خویش در قسمت میانی کمر ضربه ملایم اما محکم را وارد سازید. ترکیب جاذبه و ضربات پشت باید شی گیر افتاده را آزاد بسازد
• اگر این نیز کار نکرد، طفل را با دست خویش بخوابانید طوریک سرش از تنه ان کمی پاینتر قرار بگیرد. دو انگشت خود را بر مرکز استخوان سینه قرار دهید، پنچ تا فشارهای سینه ای را وارد سازید.
• اگر باز هم تنفس باز نگردد، ضربات پشت کمر و فشار دادن بر سینه را تکرار نمایید. کمک عاجل طبی را خبر کنید.
• اگر یکی از تکنیک های بالا، طروق تنفسی را باز کرد، اما طفل هنوز هم نفس نمیکشد، احیا دهان به دهان را اغاز نمایید.

علامت جهانی برای اختناق شدن، محکم گرفتن گلو با دست بوده ، طوریکه شصت و انگشتان در حالت باز باشند. اگر یکنفر این علامت را از خود نشان دهد، کمک عاجل طبی را خبر کنید. فرد را بې مراقبت نگذارید.

خونریزی

” خونریزی شدید میتواند بسیار هشدار دهنده باشد، اما در عین حال که شما منتظر کمک عاجل هستید، میتوانید از طریق کنترول کردن ان، زند گی را نجات دهید. “

خون تحت فشار از طریق قلب و رگهای خونی در تمامی بدن گردش دارد. بدون حجم و فشار خون کافی، بدن انسانی بسیار زود سقوط میکند. خونریزی میتواند یک تهدید را ایجاد نماید، که علت ان کاهش حجم و فشار خون در داخل بدن بوده و این کار نیز از طریق پارگی عروق خونی بوده که بعلت شدت آسیب یا صدمه میباشد. 

خونریزی یکی از شایعترین علت های مرگ در تصادفات میباشد. خونریزی به دو قسم میباشد: خونریزی خارجی که به صورت اشکار و وضوح میباشد، و خونریزی داخلی، این خونریزی اشکار و واضح نبوده اما بعداً میتواند بشکل خونریزی از بینی، گوش، شش ها یا معده خود را نجات دهد.

خونریزی خارجی

خونریزی خارجی معمولاً همراه زخم ها بوده که بعلت بریدن، سوراخ کردن و یا هم پاره شدن پوست بوجود می آید. زخم های شدید دربرگیرنده صدمه به عروق میباشد. همانطوریکه شریانها خون اکسیجن دار را از قلب انتقال میدهد، اگر صدمه به شریان وارد شده باشد، طوری مشخص میشود که خون آن سرخ روشن بوده که با هر ضربه قلب، خروج ناگهانی داشته و می پاشد. اگر صدمه به عروق وارد شده باشد، خون ان سرخ تاریک بوده و تمایل به جریان شدن دارد. اگر صدمه به شریانهای کوچک یا کیپلری وارد شده باشد، معمولاً همراه زخمها نزدیک به جلد بوده و معمولاً سرخ روشن و حالت تراوش را دارد.

هر زمانیکه نسج در بدن ما توسط صدمه یا آسیب پاره یا بریده شود، در اینصورت زخم بوجود می آید. انواع زخمها عبارتند از:

• خراش یا ساییدگی، زخم است که لایه های پوست در اثر افتادن روی سطح خشن، قطعات از پوست های صدف، پنجه های حیوانات و ماشین الات وغیره خراشیده میشوند. این زخم ها، کناره های نامنظم یا پاره شده دارند و تمایل دراند که خونریزی کمتری را داشته باشند.  
• قطع عضو، قطع شدن بخش از بدن مانند اندام یا بخش از اندام میباشد.
• شکاف، نوع از زخم است که توسط برش با چاقو تیزد یا قطعه برنده اهنی بوجود می آید. بسیار باریک، و برش واضح بوده خونریزی زیادی دارد.
• پارگی، یک زخم عمیق بوده که همراه با از دست دادن نسج میباشد، سیم خاردار باعث بوجود امدن این زخم میباشد.
• زخم های پنچری ، زخم های سوراخ دار بوده که میتواند در اثر یک شی برنده فنری و یا مرمی بوجود بیاید.

مراقبت و تداوی

خونریزی که زندگی را تهدید میکند

• خطر، پاسخ، طروق تنفسی، تنفس و گردش خون (DR.ABC) را چک کنید.

• هرچه زودتر امبولانس را خبر کنید
• زخم را برهنه بسازید
• بیبنید که آیا زخم اجسام خارجی قابل رویت را دارد
• پانسمان را تطبیق کنید
• بالای زخم توسط یک پد پاک و عقیم فشار مستقیم را وارد سازید، فرد مصدوم را تخته به پشت بخوابنید، اگر در این وضعیت نباشد
• قسمتی که زخمی شده است آنرا بالاتر از سطح قلب اورده و حمایه کنید
• یک بانداژ محکم را تطبیق نموده تا پد را نگهدارد
• اگر ضرورت باشد، شاک را تداوی نماید
• خونرسانی را چک کنید تا مطمین شوید که بانداژ بسیار سخت بسته نشده باشد
• اگر خونرسانی توقف نشود، بانداژ کنسترکتیو را تطبیق نماید
• از قسمت بالای اندام تمامی لباس ها را بریده یا بردارید
• مطمین شوید که بانداژ کنسترکتیو به اسانی قابل دید باشد
• یک بانداژ سفت عریض ( حداقل ۷.۵ سانتی متر) را انتخاب نموده که زیاد الاستیکی نباشد
• بانداژ را محکم از دور اندام پیچانده و تا انجا محکم نماید که خونریزی بسته شود.
• بانداژ را مصون سازید
• بر روی جلد مریض زمان تطبیق انرا بنویسید
• هر ۳۰ دقیقه بعد آنر دوباره ارزیابی نمایید

بانداژهای کنسترکتیو بعنوان یک روش گزینه اخر بوده و تنها در حالت تهدید کننده زندگی باید مورد استفاده قرار بگیرد که سایر روشها ناکارامد باشند.

سوختگی های که در اثر ریختن آب جوش بوجود می ایند و سوختگی ها

برای مشخص کردن سوختگی جزیی از سوختگی شدید، مرحله نخست اینست تا درجه و وسعت صدمه وارده به انساج بدن مشخص شود. این سه طبقه بندی در مشخص کردن مراقبت عاجل به شما کمک خواهد کرد: 

سوختگی درجه یک – یا سوختگی سطحی

سوختگی های حداقل شدید، انهایی هستند که در ان تنها قشر یا لایه خارجی جلد ( ايپیدرمس) سوخته باشد. جلد معمولاً سرخ، همراه با ورم، و بعضی اوقات با درد همراه میباشد. لایه خارجی جلد بطور کامل نه سوخته است. سوختگی درجه یک را بعنوان یک سوختگی جزیی تداوی نموده مگر اینکه بخش های قابل توجه از دست ها، پاها، صورت، قسمت بالای ران یا باسن ها و یا هم مفصل بزرگی را درگیر کرده باشند.

سوختگی درجه دو – یا سوختگی ضخامت جزیی

وقتیکه لایه اولی جلد کاملاً سوخته باشد و لایه دومی جلد (درمس) نیز سوخته باشد، به این سوختگی درجه دوم می گویند. اوله ایجاد میشوند و جلد شدید سورخ گشته و به شکل خال خال دیده میشود. سوختگی درجه دو، درد و ورم بسیار شدیدی را ایجاد میکند.

اگر قطر سوختگی درجه دو از ۲ الی ۳ اینچ بزرگتر نباشد، انرا بصورت سوختگی جزیی تداوی نمایید. اگر ساحه سوخته شده وسیع باشد و یا اینکه سوختگی در دستها، پاها، صورت، قسمت بالایی ران یا باسن ها یا بالای یک مفصل بزرگ باشد، در اینصورت کمک طبی را عاجل بخواهید.   

برای سوختگی های جزیی، بشمول سوختگی های درجه دوم که محدود به ساحه بیش از ۲ الی ۳ اینچ قطر نباشد، اقدامات ذیل را انجام دهید:

• محل سوختگی را خنک یا سرد کنید. محل سوختگی را زیر آب سرد روان برای ۱۵ دقیقه نگهدارید. اگر این کار غیر عملی بود، ساحه سوخته شده را در آب سرد فرو ببرید یا توسط فشرده گی سرد یا انرا سرد نمایید. سردسازی سوختگی، از طریق دورساختن حرارت از جلد، ورم را کاهش میدهد. یخ را بالای سوختگی قرار ندهید.  
• یک ملحم را در نظر بگیرید. هنگامیکه سوختگی کاملاً سرد گردید، ملحم الوویرا، پماد سه گانه انتی بیوتیک، یا مرطوب کننده از خشک شدن جلوگیری نموده و احساس راحتی بیشتری به شما میدهد.
• ساحه سوختگی را با گاز بانداژ تعقیم شده بپوشانید. از پنبه نرم استفاده نکنید که ممکن است جلد را تحریک نماید. گاز را زیاد محکم نپیچانید، تا از وارد شدن فشار بالای جلد سوخته شده جلوگیری بعمل آید. بانداژ، ساحه را از هوا خالی میکند، درد را کاهش میدهد و جلد متصلب یا اوله شده را حفاظت میکند.
• دوای ضد درد بخورید. اینها شامل، اسپرین، ایبوپروفین، ( ادویل، موترین ، وغیره) ناپروکسین ( الیوی) یا استامینوفین (تایلنول، وغیره) میباشند،

سوختگی های جزیی معمولاً بدون تداوی در یک الی دو هفته ترمیم میشوند. ترمیم اینها ممکن با تغیرات رنگ باشد، به این معنی که رنگ ساحه ترمیم شده ممکن از جلد اطراف ان متفاوت باشد. علایم انتان را چک نماید، مانند، درد زیاد، سرخی، تب، ورم یا تراوش. اگر انتان بوجود بیاید، کمک طبی را بخواهید.  اگر سوختگی ها کمتر از یک سال باشند، از دوباره زخم کردن یا قرارگیری در معرض افتاب برای تغیر رنگ جلد جلوگیری نمایید، چون اینکار ممکن تغیرات بیشتر در رنگ جلد را بوجود بیاورد. حداقل برای یکسال روی ساحه سوخته شده، کرم های ضد افتاب را حداقل برای یک سال استفاده نمایید.

احتیاط

• از یخ استفاده نکنید. اعمال مستقیم یخ بالای ساحه سوختگی ممکن منجر به یخ زده گی شود که این کار جلد را بیشتر تخریب میکند.
• اوله ها را نشکنید. اوله های پر از مایع، مانع انتان میشود. اگر اوله شکسته شود، ساحه را با صابون ملایم و آب بشویید و سپس ملحم انتی بیوتیک را تطبیق و با گاز بانداژ انر بپوشانید. پانسمان را روزانه تبدیل و پاک نمایید. پماد های انتی بیوتیک ترمیم سوختگی را سریعتر نمیکند ، اما میتواند، انتان را سستر کند. بعضی از اجزاء موجود در ملحم ها میتواند در بعضی از افراد جوش یا دانه های کوچکی را بوجود بیاورد. اگر این جوش یا دانه بوجود بیاید، استفاده ملحم را متوقف کنید. اگر سوختگی وسیع باشد، از هیچ نوع ملحم استفاده نکنید ( قسمت ذیل را بیبنید)

سوختگی درجه سوم

شدیدترین سوختگی ها بی درد بوده و دربرگیرنده تمامی لایه های جلد میباشند. شحم، عضلات و حتی استخوان نیز ممکن متاثر شده باشند. نواحی ممکن سیاه، یا خشک و سفید باشند. مشکلات در در دم و بازدم یا نفس کشیدن، مسمومیت با کاربن مونو اکساید یا سایر عناصر سمي میتواند اتفاق بیفتد، اگر دود نیز همراه سوختگی باشد.

برای سوختگی های بزرگ، به شماره ۹۱۱ به تماس شده، یا کمک عاجل طبی را خبر کنید. تا رسیدن کمک عاجل، مراحل ذیل را تعقیب نمایید:

1. کالاهای سوخته شده را برندارید. با این حال مطمین شوید، که فرد مصدوم شده با اشیاء سوختنی در تماس نباشد یا اینکه در معرض دود یا حرارت نباشد.
2. مطمین شوید که فرد مصدوم شده نفس میکشد. اگر تنفس متوقف شده باشد، یا اینکه شما شک دارید که طروق تنفسی فرد مسدود است، در اینصورت طروق تنفسی را صاف کنید، و اگر نیاز باشد احیا قلبی ریوی را نیز انجام دهید.
3. ساحه سوختگی را بپوشانید. از بانداژ تعقیم شده سرد و مرطوب یا لباس پاک استفاده نماید.

 کشیده گی بیش از حد پی (لیگامنت ها) و عضلات

در اسپرین، مفصل بیش از حد کشیده میشود، که معمولاً همراه با پاره گی نسبی پی یا لیگامنت نیز همراه میباشد. ممکن عروق خونی، عصب و تاندون نیز صدمه بیبند.

هر صدمه که در آن لیگامنت یا پی شدیداً آسیب دیده باشد، مستلزم اینست که باید پلستر شود و بی تحرک گردد.

اعراض و علایم

• درد ناگهانی در مفصل
• از دست دادن قدرت و توانایی در تحمل وزن
• کبودی
• ورم
• در هنگام لمس کردن، ساحه مورد نظر دردناک و حساس میباشد

مراقبت و تداوی

• استراحت، یخ، فشرده گی، قرار دادن در حالت بالا
• برای ارزیابی آسیب لیگامنتی، کمک طبی را خواستار شوی

استرین یا کشیده گی بیش از حد عضلات

در استرین عضلات بزرگ یک اندام، بیش از حد کشیده میشوند. عضلات از طریق تاندون ها به استخوان ها وصل میباشد، اگر عضلات مجبور شوند تا بیش از حد کشیده شوند، این تاندونها پاره میشوند. این صدمه نسبت په اسپرین کمتر دردناک بوده، و اگر بشکل درست تداوی نشود، میتواند عوارضی را ایجاد نماید.

اعراض و علایم

• درد، که با حرکت کردن زیاد میشود
• یک صدا ترک ممکن شنیده شود، هنگامیکه تاندونها از استخوان پاره میشوند.
• یک خالیگاه قابل تشخیص ممکن بین عضلات و استخوان باشد
• در هنگام تحمل وزن، ناراحتی و حساسیت
• اگر مفصل نزدیک باشد، ورم

مراقبت و تداوی

• استراحت، یخ، فشرده گی، قرار دادن در حالت بالا

• اندام آسیب دیده را بیش از حد نکشید
• اندام آسیب دیده را ماساژ ندهید
• اگر درد باز هم موجود باشد، کمک طبی را بخواهید

خلع ( بېجا شدن مفصل)

در خلع، یک استخوان از یک مفصل بېجا میگردد. این صدمات معمولاً ناچیز پنداشته میشوند و میتواند عواقب بسیار جدی را به همراه داشته باشند که شامل آسیب به اعصاب و عروق خونی میباشد. بسیاری از مردم مفاصلی دارند که به آسانی بیجا میشوند این کار یا بعلت حالت ارثی میباشد، یا اینکه لیگامنت هایشان بسیار ضعیف بوده که در اثر خلع های مکرر پیشین دچار کشیده گی شده اند.  

اعراض و علایم

• درد ناگهانی در مفصل متاثر شده
• از دست دادن قدرت و تحرک
• سوشکل و ورم مفصل
• حساسیت
• ممکن فلج موقت در اندام صدمه دیده نیز موجود شده باشد

مراقبت و تداوی

• استراحت، یخ، فشرده گی، قرار دادن در حالت بالا
• اندام را در یک وضیعت راحت قرار دهید
• خواستار کمک طبی شوید
• هر نوع سعی و تلاش برای کاهش خلع باید توسط داکتر صورت بگیرد

کسرها

در بدن انسان ۲۰۶ استخوان وجود دارد که همه اینها مهم هستند، نه تنها برای اینکه انها جلد ما را بالا نگه میدارند بلکه از طریق مغز استخوان برای تولید خون و حجرات مهم خونی بعنوان فابریکه ها عمل میکنند. استخوانها کامل کننده استحکام بدن نیز میباشند. بعضی از استخوانها وظیفه حفاظتی دارند (جمجمه)، بعضی وظیفه حمایتی دارند( استخوان لگن خاصره)، در حالکیه سایر ان برای تحرک میباشند ( انگشتان، فک)

هنگامیکه استخوان میشکند یا کسر میکند، نه تنها تولید خون و وظیفه را متاثر میسازد، بلکه میتواند عوارض مربوط به عضلات، تاندونها، اعصاب و عروق خونی را نیز به همراه داشته باشد که به استخوان وصل بوده یا در نزدیکی ان قرار داشته باشند.

معمولاً کسرها را طور ذیل تقسیم بندی میکنند:

باز- جایکه یک زخم منجر به ساحه کسر شده یا اینکه استخوان از جلد بیرون امده باشد

بسته – استخوان کسر دارد، اما هیچ نوع زخم بیرونی اشکار را ندارد

پیچیده – بعلت کسر، ممکن به ارگان های حیاتی و عروق خونی بزرگ نیز صدمه وارد شده باشد 

هدف اصلی تداوی کسر، بی تحرکی میباشد، که این کار به کاهش حرکت و درد همراه با کسرها را کاهش میدهد. مانند سایر بخش از بدن، اندام را با سپلنت طبیعی، اسپلنت های خود ساخته، کاغذ های کارتن، سپلنت های هوایی و چوبی بی تحرک سازید.   

کسرها ممکن بدلیل راههای ذیل بوجود بیایند:

• قوه مستقیم؛ قوه بطور موثر اعمال شده تا کسر استخوان را در جای متاثره بوجود می اورد
• قوه غیر مستقیم؛ هنگامیکه قوه یا انرژی کینتکی به یک استخوان بزرگ و قوی اعمال میشود، این قوه از اندام گذشته و استخوان های ضعیف را میشکنند
• همزمان یا ناشی از اسپاسم، در جایکه کسرها مرتبط به بیماری و/ یا سپاسم عضلی باشد. این معمولاً در افراد کهنسال و افرادیکه بیماری خاص دارند که استخوان ها را متاثر میسازند.

اطفال جوان نیز به کسرها مواجه میشوند. این کسر در این اطفال معمولاً در بازوها و مچ دست ها اتفاق می افتند. طوریکه استخوانهای جوان برای بعضی از سالها سخت نمی باشند، کسرهای اطفال مانند شاخه شکسته درخت، خم شده و شکسته شده میباشند، که به این کسر چوب سبز نیز گفته میشود.   

مراقبت و تداوی کسرها  

معمولاً، کسرها باید بی تحرک شوند و برای کمک طبی باید گذاشته شود. با این حال در مناطق بسیار دور دست در جایکه رسیدن کمک طبی زمان گیر بوده، ایجاب میکند تا شما تداوی ذیل را انجام دهید:

کسر ساعد

• نبض را تا بخش اخر اندام چک نماید، اگر نباشد، ترکشن ملایم را اعمال نموده تا نبض برگردد
• هر نوع زخم را تداوی نماید
• برجستیگی های استخوانی را پد نمائید
• سپلنیت مناسب را تطبیق نمائید
• قسمت بالا و پایین کسر را مصمون نمائید، مچ دست را مصون نمائید
• نبض یا برگشت رنگ/ حرارت را مجدداً ارزیابی نمائید
• محل صدمه را با سلینگ بازویی بلند نمائید

کسر قسمت بالا بازو

• نبض را تا بخش اخر اندام چک نماید، اگر نباشد، ترکش ملایم را اعمال نموده تا نبض برگردد
• هر نوع زخم را تداوی نمائید
• بین بازو و سینه را پد نمائید
• سلینگ کولار و کف را تطبیق نموده و قسمت بالا و پایین کسر را با بانداژ مثلث محکم نمائید
• نبض یا برگشت رنگ/ حرارت را مجدداً ارزیابی نمایید

کسر پای

• نبض را تا بخش اخر اندام چک نماید ( رنگ جلد و درجه حرارت)
• اگر گردش نباشد، ترکش ملایم را تطبیق نموده تا نبض یا رنگ برگردد.
• امبولانس را بخواهید
•  هر نوع زخم را تداوی نمائید
• اندام را بی تحرک نمائید
• برجستگی های استخوانی را پد نمائید
• گردش خون پاینتر از صدمه را مجدداً ارزیابی نمائید

کسر لگن خاصره

• امبولانس را بخواهید
• نبض را د هرو دو پاها چک کنید
• پاها را در زانوها خم نموده، قسمت پایینی پاها را کمی بالا برده و زیر ان بالشت یا شبیه ان بگذارید
• هر دو ران ها را با کمپل ها قات شده در هر دو طرف حمایه نمائید
• سعی کند کمتر ادار نمائید

سلینگ ها

سلینگ ها برای حمایه بازو آسیب دیده مورد استفاده قرار می گیرد و یا برای تداوی تکمیلی آسیب دیگر مانند قبرغه های کسر شده مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا، موثرترین سلینگ از بانداژ مثلثی ساخته میشود. هر بسته کمک های اولیه، فرق نمیکند هر چه کوچکتر باشد، حداقل یکی از این بانداژها را باید بعنوان اقلام ضروری داشته باشد.

اگر چه بانداژهای مثلثی ارجحیت داشته، اما در واقعات عاجل میتوان از اقلام مانند، نیک تایی، کمربند و قطعه از طناب ضخیم نیز استفاده نمود. اگر هیچ نوع وسایل دم دست نبودند، دست آسیب دیده را میتوان بطور مناسب در داخل قمیص یا پیراهن فرد مصدوم شده قرار داد. بطور مشابه، یک سوزن محافظتی را میتوان به آستین تطبیق نموده تا لباس را به سینه مصون نماید.

سه نوع سلینگ وجود دارد؛ سلینگ بازو برای صدمات ساعد، سلینگ های بلند برای صدمات شانه، و سلینگ های کولار و کف یا خرچنگی برای صدمات قسمت بالای بازو و بعنوان حمایه تکمیلی برای قبرغه های کسر شده.

بعد از تطبیق هر نوع سلینگ، همیشه گردش خون اندام را چک نموده که این کار از طریق احساس کردن نبض در ساعد یا فشار دادن ناخن و مشاهده تغیرات رنگ در بستر ناخن صورت میگیرد. تمامی سلینگ ها باید در وضعیتی باشند که برای فرد مصدوم شده راحتر باشند. سعی نکنید که بازو را در وضعیت درست ان قرار دهید.

سلینگ بازو

• ساعد آسیب دیده را تقریباً موازی با زمین حمایه نموده طوریکه مچ دست کمی بالاتر از آرنج قرار میگیرد
• بین بدن و بازو بانداژ مثلثی باز را قرار دهید که نوک ان باید بطرف آرنج باشد
• قسمت بالایی بانداژ را روی شانه به سمت آسیب نادیده امتداد دهید
• قسمت پایینی را تا بالای بازو در کنار شانه بر ساحه اسیب دیده بیاورید تا قسمت بالای با هم یکجا شوند و گره محکم بزنید
• مطمین شوید که از طریق قات کردن بانداژ اضافی بالای آرنج و مصون نمودن ان با یک سوزن، ارنج را مصون نماید

سلینگ های بالا

• بازو فرد مصدوم شده را حمایت کنید درحالیکه آرنج در کنار بدن و دست باید بطرف شانه آسیب نا دیده امتداد یابد
• یک بانداژ مثلثی باز را بر ساعد و دست قرار دهید، که نوک آن بطرف آرنج باشد
• نقطه بالایی بانداژ را روی شانه آسیب نادیده امتداد دهید
• قسمت پایین بانداژ را زیر بازو آسیب دیده بسته کنید، زیر آرنج انرا اورده از کمر پیچانده و نقطه پایینی را امتداد داده تا در شانه به نقطه بالایی برسد
• با یک گره محکم بسته کنید
• از طریق قات کردن مواد اضافی و تطبیق یک سوزن حفاظتی، آرنج را محفوظ کرده، و بعداً مطمین شوید که سلینگ زیر بازو بسته شده که یکنوع حمایت را باید فراهم نماید

هایپوترمیا( افت درجه حرارت بدن)

هایپوترمیا یک افت خطرناک در درجه حرارت بدن میباشد، که معمولاً وقتی ایجاد میشود که فرد بطور طولانی مدت در معرض درجه حرارت سرد قرار بگیرد. وقتیکه ماههای زمستانی میرسد، قرار گرفتن در معرض سرما افزایش می یابد.

درجه حرارت متوسط بدن ۳۷ درجه C (98.6 F)میباشد . در هایپوترمیا درجه حرارت داخل بدن زیر ۳۵ درجه C (95 F) می افتد. در هایپوترمیا شدید، درجه حرارت داخلی بدن میتواند تا ۲۷ درجه C یا پاینتر نیز بیفتد.

اعراض و علایم هایپوترمیا در افراد کالان عبارتند از:

• لرزیدن، با پیشرفت هایپو ترمیا از بین میرود ( لرزیدن در واقع یک علامت خوب بوده که نشاندهنده این امر است که سیستم های تنظیم کننده حرارت بدن هنوز فعال هستند)
• تنفس اهسته و کم عمق
• گنگسیت و از دست دادن حافظه
• خواب آلودگی یا خستگی
• سخنان خسته و گمشده
• از دست دادن هماهنگی، دست های بی مهارت، گام های سنگین
• نبض آهسته، ضعیف
• در هایپوترمیا شدید، فرد ممکن بیهوش شود بدون اینکه اعراض و علایم اشکار از تنفس یا نبض را داشته باشد

مراقبت و تداوی

• هر نوع لباس، کلا، دستکش، بوت یا جورابها را بکشید
• با دادن گرما، لباس های خشک و کمپل ها، از دست دادن بیشتر حرارت جلوگیری نموده، فرد را در مقابل باد محافظت نمائید.
• در زودترین فرصت ممکن به یک پناهگاه خشک و گرم بروید.
• با دادن لباس های اضافی فرد را بیشتر گرم کنید. از کمپل های گرم استفاده کنید، سایر اجناس گرم کننده عبارتند از: کمپل های برقی و کیسه های گرم و مشکوله گرم بر مناطق یخ زده شده، بازوها، گردن، و قسمت بالایی ران. گر چه اینها میتواند باعث ستوختگی شود، اگر هیچ چیز را نیافتید از حرارت بدن خود استفاده کنید.
• مایعات گرم به فرد بدهید، الکول و کافیین به فرد ندهید، که این از دست دادن حرارت را تسریع میکند. به فرد بیهوش مایعات ندهید.

هایپرترمیا یا گرما زده گی

اعراض و علایم هایپرترمیا یا بیماریهای مربوط به حرارت، بستگی به نوع خاص از بیماری، وسیع میباشند. شکل بسیار شدید از هايپرترمیا، گرما زده گی میباشد. این زمانی اتفاق میفتد که بدن نتواند درجه حرارت داخلی خود را تنظیم نماید؛ این یک واقعه عاجل طبی میباشد. درجه حرارت بدن ممکن بالای ۴۰ درجه C یا ۱۰۵ F باشد، و این سطح است که مغز و سایر اعضاء را تخریب میکند. سایر اعراض و علایم عبارتند از، گرفتگی های عضلی، خستگی، گنگسیت، سردرد، حالت استفراق داشتن ، استفراق و ضعیفی. ضربان قلب ممکن بالا برود و جلد سرخ میگردد. اگر عرق هنوز اتفاق میفتد، جلد ممکن هنوز هم مرطوب باشد و یا اینکه ممکن خشک باشد اگر عرق کردن متوقف شده باشد. گنگسیت و تغیرات دماغی ممکن ایجاد شوند و تشنجات همراه صدمه دماغی اتفاق میفتد. در نهایت کوما و مرگ ممکن رخ بدهد.

خستگی گرما نسبت به گرما زده گی کمتر شدید میباشد. افراد که خستگی گرما دارند معمولا ضعیفی، حالت استفراق داشتن ، استفراق، سردردی، گرفتگی عضلی، و عرق زیاد را تجربه میکنند. سایر شکل های از بیماریهای مربوط به حرارت شامل گرفتگی های گرمایی بوده که یکنوع سپاسم یا گرفتگی غیر ارادی گروپهای کلان عضلانی بوده، و سنکوپ گرمایی که یکنوع بيهوش شدن میباشد. جوش یا دانه های گرما توسط احساس خراش دهنده یا خارش دار جلدی همراه با برامدگی سرخ جلدی یکجا میباشد. 

مراقبت وتداوی

• مریض را از ساحه گرم به ساحه سرد ببرید
• مریض را با آب سرد بشوید
• مریض را پیچانده و مریض را در یک درجه حرارت سردتر قرار دهید
• چیزی برای خوردن و یا اشامیدن به مریض ندهید  
• اگر مریض در حال بهبودی باشد، باز هم تداوی طبی توصیه میشود و مریض نباید بدون توجه گذاشته شود
• بطور دوامدار تنفس و ضربان قلب مریض را چک کنید  
• فشردگی های سرد اگر موجود باشند، در پایین آوردن درجه حرارت بسیار مفید میباشند
• این مهم است تا مریض در وضعیت بهبودی قرار داده شود
• اگر فرد مصدوم بیهوش باشد، در اینصورت درجه حرارت بدن را کاهش دهید ، وی را استحمام نکنید
• تداوی کمک های اولیه را ادامه دهید تا کمک عاجل طبی برسد

حمله قلبی

حمله قلب زمانی رخ میدهد که خونرسانی به قلب، بطور ناگهانی مسدود گردد که اینکار معمولاً بدنبال لخته خون اتفاق میفتد. بطور معمول، باعث بوجود امدن درد سینه برای ۱۵ دقیقه میشود، اما میتواند بدون هیچگونه علایم نیز باشد. بعضی از مردم که حمله قلبی را تجربه کردند، علایم اخطار دهنده را ساعت ها، روزها یا هفته ها قبل دارا میباشند.

کسانیکه حمله قلبی دارند، ممکن یکی و یا تمامی از حالت های ذیل را تجربه کنند:

• فشار ناراحت کننده، درد فشاری یا پرش کننده در مرکز سینه
• ناراحتی یا درد که فراتر از سینه رفته و به سمت شانه ها، گردن، فک، دندان، یک یا هر دو بازو و بطور معمول قسمت بالای شکم
• تنگی نفس
• عرق
• داشتن حالت استفراق

کمک طبی را خبر کنید و بگوید که شما فکر میکنید که یک نفر حمله قلبی دارد. سپس ایشان را به یک راحترین وضعیت ببرید. بهترین وضعیت اینست که بالای زمین بنشیند به دیوال تکیه کند، زانوها را قات کند و سر و شانه ها مورد حمایت باشند. اینکار فشار بر قلب انها را کاهش داده و اگر احیانا فرد بیفتد از اسیب رساندن بیشتر به خود وی جلوگیری خواهد شد.

اگر موجود باشد، اسپرین ۳۰۰ ملي گرم به انها بدهید، این دوا حساسیت ندارد و به انها بگوید که این دوا را بطور اهسته بجود.

به خاطر داشته باشید، که انها ممکن در شاک بروند. منظور از شاک، شاک عاطفی نیست، بلکه یکنوع حالت تهدید کننده زندگی میباشد، که توسط حمله قلبی به میان می آید.

تنفس، نبض و سطح پاسخ آن را بطور دوامدار چک کنید.

اگر انها در هر نقطه پاسخگویی را از دست بدهند، طروق تنفس انها را باز کنید، تنفس آنان را چک کنید، و اماده شوید تا ان فرد را تداوی نمائید که پاسخ نمی دهد. ممکن نیاز باشد تا شما احیا قلبی ریوی را انجام دهید. 

سکته مغزی

سکته مغزی حالتی است که در ان بدلیل اختلال در خونرسانی نورمال ، یک قسمت از مغز متاثر میشود. این امر میتواند به دلیل یک لخته در عروق خونی بوجود بیاید که آن خون را متوقف میسازد که به انساج معز میرود. اگر این وضعیت در مراحل اولیه شناخته شود و مراقبت شفاخانه یی نیز اماده باشد، تداوی با دوا میتواند لخته را برطرف کند، که در نتیجه بهبودی کامل بدست می آید.   

اعراض و علایم – ممکن تمامی ان موجود نباشند

• سوزنک شدن، ضعیفی یا بی حسی در تمامی یک سمت از بدن
• از دست دادن تون یا قوام عضلانی، عضلات صورت که یک طرف ان در حالت افتاده قرار میگرد
• دید دو گانه یا تار تار
• حالت استفراق داشتن
• از دست دادن کنترول مثانه و مواد غایطه
• از دست دادن گفتار یا ادا کردن کلمات نامفهوم
• از دست دادن تعادل و هماهنگی
• بدتر شدن حالت هوش یا بیهوشی
• سردردی

شما چگونه میتواند کمک کنید

 سطح هوشیاری مریض را ارزیابی کنید

• اگر فرد هوش نداشته باشد و بطور نارمل نفس میکشد، یا اینکه بطور کامل اگاه نباشد، مریض را به یک پهلو در یک حالت حمایت شده قرار دهید

امبولانس را خبر کنید

برای مریض مهم است تا هر چه زودتر مورد ارزیابی قرار بگیرد، بخاطر اینکه اگر لخته در مغز موجود باشد، تداوی در ظرف ۱ الی ۲ ساعت باید اغاز شود.

2. مراقبت مریض که هوش دارد

• مریض که داری هوش است، به وی کمک کنید تا در راحترین وضعیت قرار بگیرد
• مریض را بپوشانید تا از دست دادن حرارت کاهش یابد

3. مریض را ارزیابی نمائید

• در حالیکه شما منتظر رسیدن امبولانس هستید، غرض تغیر در وضعیت اش، مریض را از نزدیک مشاهده نمائید
• اگر هر نوع بدتر شدن در حالت هوشیاری مریض وجود داشت، مریض را به حالت یک پهلو در یک حالت حمایت شده قرار دهید

تداوی کمک اولیه برای حساسیت های ساده و / یا انافلکسیز

بعضی از مردم در مقابل غذاها، مواد کیمیاوی و دواهای خاص ، یا بدنبال نیش یا گزیدن در مقابل زهر های تزریقی، شدیداً حساسیت دارند. عکس العمل حساسیتی میتواند بسیار شدید باشد و حتی میتواند منجر به مرگ افراد شود.  

  مومپلی که در هر نوع اش باشد، یکی از شایعترین اقلام غذایی بوده که میتواند در افراد حساس یک عکس العمل شدید تهدید به زندگی را ایجاد نماید. بسیاری از اطفال به مومپلی حساسیت دارند و والدین و مراقبت کنندگان اطفال و معلمین باید متیقن شوند که در این رابطه باید هیچ نوع تماس تصادفی باید بوجود نیاید، بعنوان مثال خوردن نان چاشت یک دوست. به این عکس العمل های شدید حساسیتی، شاک انافایلتیک می گوید. عکس العمل میتواند فرق کند از دانه و جوش بدن و نفس صدا دار گرفته تا اینکه ممکن منجر به مرگ شود

اعراض و علایم – ممکن تمامی ان موجود نباشند

• ورم یا پوندیدگی صورت، بخصوص اطراف دهان، گلو و چشم ها
• ورم یا پوندیدگی ساحه متاثر شده اگر با مواد کیمیاوی یا زهر ( بعنوان مثال گزیدگی حشرات) تماس گرفته شود
• سرخ شدن جلد و دانه های خارش دار بالای سینه و پشت
• داشتن حالت استفراق و/ یا استفراق
• به مشکل نفس کشیدن شبیه یک حمله آسم
• گنگسیت، ضعیفی یا افتادن
• اسهال

شما چگونه میتواند کمک کنید

برای حساسیت های خفیف مانند دانه یا جوش و خراش در بدن، دوای انتی هستامین بدهید مانند سیترزین، لوراتیدین یا ډای فیني درامین

• اگر عکس العمل حساسیتی در حال بوجود امدن باشد، مریض میتواند ناگهانی بیفتد و باید بعنوان یک فرد بيهوش به آن رسیده گی صورت بگیرد. ABC را چک کنید و اگر لازم باشد احیا قلبی ریوی را فراهم کنید
• استراحت میتواند عکس العمل را کم بکند و بگذارید تا امبولاسن برسد
• در راحترین وضعیت مریض را قرار دهید. اگر مریض مشکلات تنفسی داشته باشد، معمولا مریض میخواهد که بنشیند
• در موارد شدید یا انافلکسیز در حالت که مریض به سختی نفس میکشد، کمک بخواهید، سپس ایپي نفرین (ادرنالین) را در عضله زرق کنید