بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ د لوراند او لورين الله په نامه سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾ څه چې په اسمانونو او ځمكه كې دي،الله په پاكۍ ستايي او هغه ناماتى حكيم دى . (۱) لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲﴾ د اسمانونو […]
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | د لوراند او لورين الله په نامه | |
| سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾ | څه چې په اسمانونو او ځمكه كې دي،الله په پاكۍ ستايي او هغه ناماتى حكيم دى . (۱) | |
| لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲﴾ | د اسمانونو او ځمكې واکمني يوازې د هماغه ده، ژوندي كول او مړه كول كوي او هغه پر هر څه قادر دى . (۲) | |
| هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۳﴾ | دی هم لومړی دی او هم روستی، هم څرګند دی او هم پټ او پر هر څه هم پوه دی . (۳) | |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۴﴾ | (الله) هغه (ذات) دى، چې اسمانونه او ځمكه يې په شپږو ورځو [= شپږو پړاوونو] كې پيدا كړل بيا یې پر عرش استوا وکړه [د قدرت پر تخت كېناست (او د نړۍ په تدبير لګيا شو) ] څه چې په ځمكه كې ننوځي او څه چې ترې راوځي او څه چې له اسمانه راكوزېږي او څه چې پکې ورخېژي (؛ نو) پردې (ټولو) الله پوهېږي او چېرې، چې وسئ، هغه درسره دى او څه چې كوئ، الله يې ويني . (۴) | |
| لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿۵﴾ | د اسمانونو او ځمكې مالكيت يوازې د هماغه الله دى او (ټولې) چارې يوازې د الله لوري ته ورګرځول كېږي . (۵) | |
| يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَهُوَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۶﴾ | [الله] شپه په ورځ کې ورننباسي او ورځ په شپه كې ورننباسې او هغه د سينو په خوالو پوه دى . (۶) | |
| آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُم مُّسْتَخْلَفِينَ فِيهِ فَالَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۷﴾ | پر الله او استازي يې ايمان راوړئ او له هغو څيزونو (د الله په لار كې) ولګوئ، چې تاسې یې پکې (د تېرو خلکو ) ځايناستي كړي ياست؛ نو له تاسې چې کومو خلکو ايمان راووړ او (د الله په لار كې يې) لګښت وكړ، ورته ستر اجر دى.
(۷) |
|
| وَمَا لَكُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّكُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِيثَاقَكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۸﴾ | او پر تاسې څه شوي، چې پر الله ايمان نه راوړئ، حال دا استازى (یې) تاسې پر خپل پالونكي ايمان راوړو ته رابلي او په يقين له تاسې يې (د فطرت او عقل له لارې) ټينګه ژمنه اخستې، كه ايمان راوړو ته (چمتو) ياست؟(۸) | |
| هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِيمٌ ﴿۹﴾ | (الله) هغه (ذات) دى، چې پر خپل بنده [= محمد (صلی الله علیه و آله وسلم)] یې څرګند آيتونه نازل کړل، چې له تيارو مو رڼا ته وباسي او په حقيقت كې الله پر تاسې ډېرخواخوږى (او) لوراند دى . (۹) | |
| وَمَا لَكُمْ أَلَّا تُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا يَسْتَوِي مِنكُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِّنَ الَّذِينَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۱۰﴾ | او پر تاسې څه شوي، چې د الله په لار كې لگښت نه كوئ، حال داچې د اسمانونو او ځمكې ميراث يوازې الله ته پاتې دى (او څوك څه له ځان سره نه وړي) ؟! هغوی چې تر بريا (د مكې تر سوبې) مخكې مال لګولى او جنګېدلي دي، له هغوی سره برابر نه دي (چې تر بريا روسته يې لگښت کړى دى)، مقام يې تر هغوی لوړ دى، چې تر سوبې روسته يې لگښت كړى او جنګېدلي دي او الله له ټولو سره د غوره (بدلې) ژمنه كړې او څه چې كوئ، الله پرې خبر دى. (۱۰) | |
| مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ ﴿۱۱﴾ | هغه څوك دى، چې الله ته غوره پور (قرض الحسنه) وركړي؟ (او د الله له وركړې شتمنۍ لگښت وكړي) چې ورته یې څو برابره كړي او ده ته (په آخرت کې) عزتمنه بدله وي؟! (۱۱) | |
| يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِم بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۲﴾ | (دا ستره بدله) پر هغه ورځ ده، چې مؤمنان او مؤمنانې به وينې، چې د دوی رڼا يې مخې او ښي لوري ته ځغلي (او ورته ويل كېږي:) نن د هغو (جنتي) باغونو زېرى درته دى، چې تر (ونو) لاندې يې ويالې بهېږي، همېشه به پكې وسئ او همدا ستره بريا ده. (۱۲) | |
| يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿۱۳﴾ | پر هغه ورځ، چې منافقان او منافقانې، مؤمنانو ته ووايي: (( ( لږ خو) راوګورئ (او تم شئ)، چې له رڼا مو څه ځلا واخلو. )) (ورته) ويل كېږي:(( شا (دنيا) ته وګرځئ او هلته رڼا وغواړئ. )) نو (په دې ترڅ كې يې) ترمنځ دېوال جوړېږي، چې يو ور لري، دننه به يې لورنه او دباندې به يې کړاو وي! (۱۳) | |
| يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ قَالُوا بَلَى وَلَكِنَّكُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿۱۴﴾ | ( دوه مخي) به دغو مؤمنانو ته غږ كړي:(( ايا موږ له تاسې سره نه وو؟!)) وايي: ((هو؛ خو تاسې پخپله خپل ځانونه په فتنه كې واچول او (د پېغمبر مړينې ته) سترګې پر لار وئ او (په ټولو څيزونو كې) شكمن وئ او اوږدو هيلو تېرايستئ، تردې چې د الله امر راغى او چلي (شيطان تر روستي وخته) د الله (د بښنې) په هکله وغولولئ . (۱۴) | |
| فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِيَ مَوْلَاكُمْ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۱۵﴾ | نو نن له تاسې (منافقانو) او له كافرانو هېڅ تاوان نه اخستل كېږي، (چې له عذابه بچ شئ) د ورتلو ځاى مو اور دى، چې همدا مو (وړ او) مل او د ورتلو څومره ناوړه ځاى دى. )) (۱۵) | |
| أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۱۶﴾ | ايا مؤمنانو ته هغه وخت راغلی نه دى، چې زړونه یې د الله ياد او ورنازل شوي حقيقت (قرآن) ته نرم او عاجز شي او د هغو خلکو په څېر نشي، چې مخكې اسماني كتاب وركړ شوى و؛ خو چې اوږد وخت پرې تېر شو؛ نو زړونه يې سخت شول او ډېرى يې پوله ماتي ول؟! (۱۶) | |
| اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۱۷﴾ | پوه شئ،الله ځمكه تر مړاوي کېدو روسته یې ژوندۍ كوي، په رښتيا موږ (خپلې) نښې په څرګنده درښوولي، ښايي له عقله كار واخلئ . (۱۷) | |
| إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ ﴿۱۸﴾ | په رښتيا خيرات وركوونكي او خیرات ورکوونکې او هغوى چې الله ته یې غوره پور (قرض الحسنه) وركړی، (دا) ورته زياتېږي او (په آخرت کې) ورته عزتمنه بدله ده.. (۱۸) | |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿۱۹﴾ | او هغو کسانو، چې پر الله او استازيو يې ايمان راوړى، همدوى رښتوني او د خپل پالونكي په نزد شاهدان دي، چې اجر او (د ايمان) رڼا يې ورته (خوندي) ده او هغوى چې كافران شوي او زموږ آيتونه يې دروغ ګڼلي، همدوى دوزخيان دي . (۱۹) | |
| اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿۲۰﴾ | پوه شئ،په حقيقت كې د دنيا ژوند يوه لوبه، ساتېري، سينګار، خپلمنځي وياړل او په شتمنيو او اولادونو كې یو پر بل د ورډېروالي هڅه ده (ددې بېلګه)؛ لکه هغه باران چې ټوکېدوني یې بزګران هېښ کړي، بیا وچ شي، چې ته یې ژېړ شوي وینې، بیا مات شي او په آخرت كې [دنيا نمانځو ته] سخت عذاب دى او [مؤمنانو ته] د الله له لوري بښنه او خوښي ده او (په هر حال) د دنيا ژوند يوازې تېرايستونکى سامان دى . (۲۰) | |
| سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۲۱﴾ | د خپل پالونكي د بښنې پر لور او هغه جنت ته (د وررسېدو لپاره) يو له بله د مخكې كېدو هڅه وكړئ، چې ارتوالى يې د اسمان او ځمكې د ارتوالي هومره دى، چې يوازې هغو کسانو ته چمتو شوی، چې پر الله او استازيو يې ايمان راوړى وي؛ دا د الله لورنه ده، چاته یې چې خوښه شي (او وړ يې وبولي) وركوي يې او الله د ستر فضل خاوند دى. (۲۱) | |
| مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ ﴿۲۲﴾ | هر مصيبت، چې تاسې، سيمو او انساني ټولنو ته درسي (؛ نو) تر پېښېدو يې وړاندې په يوه كتاب (لوح محفوظ) كې كښل شوی دى (او بيا يې پېښيدو ته مخه پرانځوو) په حقيقت كې دا (كار) الله ته اسان دى . (۲۲) | |
| لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿۲۳﴾ | دا ځكه څه چې تاسې له لاسه وركړي، پرې خپه نشئ او څه يې چې دركړي (زړه ورپورې ونه تړئ او) پرې ونه نازېږئ، الله هر کبرجن وياړن نه خوښوي؛ (۲۳) | |
| الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿۲۴﴾ | هماغوى چې کنجوسي كوي او خلك هم کنجوسۍ ته هڅوي او څوك چې (له دې فرمانه) مخ اړوي؛ (نو ځان ته زيان رسوي، نه الله ته؛ ځكه) يوازې الله موړ ستايل شوى دى . (۲۴) | |
| لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿۲۵﴾ | رښتیا موږ خپل استازي له څرګندو دلايلو سره ولېږل او (اسماني) كتاب او تله (له باطله د حق پېژندنه او عادلانه قوانين) مو ورسره ولېږل، چې خلك په انصاف وچلېږي او اوسپنه مو وركوزه كړه، چې پکې ډېر زور او خلكو ته (ډېرې) ګټې دي، چې الله ته معلومه شي، څوك په پټه د ده (د دين) او استازيو يې ملتیا كوي؛ هو! الله بریمن ناماتى دى . (۲۵) | |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۶﴾ | او په يقين موږ نوح او ابراهيم په رسالت ولېږل او د دواړو په ځوځات كې مو نبوت او (الهي) كتاب كېښود؛ نو ځينو یې سمه لار خپله کړه او ډېر يې پوله ماتي ول . (۲۶) | |
| ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿۲۷﴾ | بيا موږ ورپسې پرله پسې استازي ولېږل او په (دوی) پسې مو عيسى د مريمې زوى ولېږه او انجيل مو وركړ او د ده د لارويانو په زړونو كې مو خواخوږي او مهرباني ورواچوله او دنيا پرېښوول (او ګوټناستي) يې، چې پخپله له ځانه جوړ كړي ول، موږ پرې فرض کړي نه وو، كه څه موخه يې د الله خوشحالول وو؛ خو چې څنګه ښایېده، هسې یې شرایط او حق ورپوره نه کړ [ په بدعت کې ښکېل شوو] ؛ نو له دوی چې كومو كسانو ايمان راوړى و، موږ یې بدله وركړه او ډېر يې پوله ماتي وو. (۲۷) | |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۲۸﴾ | ايمانوالو! (خپل ځانونه) د الله له (عذابه) وساتئ او پر استازي يې ايمان راوړئ، چې د خپل رحمت دوه برخې (اجر) دركړي او داسې رڼا به دركړي، چې په [برکت] به يې [په خلکو او د خپل ژوند په بهیر کې] پر لار سم ځئ او تېر ګناهونه به مو دروبښي او الله ډېر بښونکی لورین دى . (۲۸) | |
| لِئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿۲۹﴾ | چې كتابيان پوه شي، (که پر خاتم الانبیا ایمان را نه وړي؛ نو) د الله له ورکړې پر کوم څیز لاسبرېدای نشي او داچې لورنه يوازې د الله په لاس كې ده، چا ته یې چې خوښه شي (او وړ يې وبولي) وركوي يې او الله د سترې لورنې خاوند دى . (۲۹) |
له ملگرو سره یي شریک کړئ.
×
ستاسې رالېږل شوې لیدلوری به د اندیال وېبپاڼې تر تایید روسته خپرېږي.
هغه پېغامونه نه خپرېږي، چې منځپانګه یې تورونه او کنځل وي.
هڅه وکړئ، په پښتو پېغامونه راواستوئ.