بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ غررالحکم د باب العلم؛ علي کرم الله وجهه د لنډغونډلو زرینو ویناوو پوهنغونډ پرله پسې ۸ مه برخه ۴۶۲- بېوسي څرګندول، تباهي ده. ۴۶۳-جنت، د حکم منوونکي بنده بدله ده. ۴۶۴-ژبه، پر خپل خاوند سرغړانده ده. ۴۶۵-بد، د خپل خاوند پت له منځه وړي. ۴۶۶-هغه دې رور دی، چې په ستونزې […]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
غررالحکم
د باب العلم؛ علي کرم الله وجهه د لنډغونډلو زرینو ویناوو پوهنغونډ
پرله پسې ۸ مه برخه
۴۶۲- بېوسي څرګندول، تباهي ده.
۴۶۳-جنت، د حکم منوونکي بنده بدله ده.
۴۶۴-ژبه، پر خپل خاوند سرغړانده ده.
۴۶۵-بد، د خپل خاوند پت له منځه وړي.
۴۶۶-هغه دې رور دی، چې په ستونزې کې دې لاسنیوی وکړي.
۴۶۷-خیانت، د سرغړاندو خوی دی.
۴۶۸-کینه، د کینه کښو خوی دی.
۴۶۹-انسان چې پر څه نه پوهېږي، دښمن یې دی.
۴۷۰- د انسان خپلې پوهېدنې خوښېږي.
۴۷۱- ځېل له هیچا سره لازم نه دی.
۴۷۲-کنجوسي، کنجوس ژوبلوي.
۴۷۳-عقلمن نه غولېږي.
۴۷۴-ناپوه له بدۍ لاس اخستونی نه دی.
۴۷۵-ظالم، ناوړه پایله لري.
۴۷۶-په حرص پسې خو غندنه وي.
۴۷۷-د عذر غوښتل، د عذر منل دي.
۴۷۸-ځانمني او کبر، ښویېدنه ده.
۴۷۹-احتیاط، ملاتړ موندنه ده.
۴۸۰-(پر ګناه) ټينګار، د دوزخي کېدو لامل دی.
۴۸۱-بېځایه هیلې، د احمقانو خوی دی.
۴۸۲-ناغېړي، د ناپوهانو خوی دی.
۴۸۳-دنیا، د بدمرغو کور دی.
۴۸۴-جنت، د نېکمرغو کور دی.
۴۸۵-دنیا، اخرت ته د ورتېرېدو ځای دی.
۴۸۶-تمه، نغد ذلت دی.
۴۸۷-ځيرکو خو دنیا ته ورشا کړې ده.
۴۸۸-دنیا، د ناپاکانو هیله ده.
۴۸۹-عزت (له خلکو) په نهیلۍ کې دی.
۴۹۰-له خلکو غوښتنه، ذلت دی.
۴۹۱-تمه، ذلت دی.
۴۹۲-نېکچاری ځان ناګاره اچوي.
۴۹۳-انسان د خپلې زمانې زوی دی.
۴۹۴-عقلمن، د خپلو هیلو دښمن دی.
۴۹۵-ناپوه، د خپلو هیلو بنده دی.
۴۹۶-زېرمه، د پېښو لوټ دی.
۴۹۷-شتمني، د پاتوړیو سوکالي ده.
۴۹۸-چوپتیا، د زغم نښه ده.
۴۹۹-پوهېدنه (فهم)، د پوهې (علم) نښه ده.
۵۰۰-په دنیا خوشحالېدل، ناپوهي ده.
۵۰۱-په ژرتېرې دنیا پېسمني، کمعقلي ده.
۵۰۲-اسلام، خورا ځلانده لار ده.
۵۰۳-ایمان پیاوړی اړم دی.
۵۰۴-رښتیا، د دیانت جامې دي.
۵۰۵-زهد او تقوا، د ډاډ پایله ده.
۵۰۶-شتمني، کوشنی ستروي.
۵۰۷-حیا او شرم، سترګې پټول دي.
۵۰۸-پاکي، د عقلمنۍ چینه ده.
۵۰۹-کنجوس، د خپلو وارثانو (پاتوړیو) زېرموال دی.
۵۱۰-محتکر له خپل نعمته بې برخې دی.
۵۱۱-ورین تندي توب، ړومبۍ نېکي ده.
۵۱۲-ورین تندي توب، د ازادو خوی دی.
۵۱۳-منندوینه، د نعمت ټينګه کلا ده.
۵۱۴-حیا او شرم، پوره ستریا ده.
۵۱۵-نېکچاري، د نعمتونو زکات دی.
۵۱۶-لراندنه، پیاوړی سوچ دی.
۵۱۷-ناخبري، ډېر زیانمن دښمن دی.
۵۱۸-عقل، پوهېدنه او ځيرکي ده.
۵۱۹-کنجوسي، رټنه زېږوي.
۵۲۰-عقل، مزبوت بنسټ او د چارو ټينګه جرړه ده.
۵۲۱-تقوا، غوره جامې دي.
۵۲۲-جنت، د مخکښانو پای ده.
۵۲۳-دوزخ، د افراطیانو روستی ځای دی.
۵۲۴-عقل، اوچته هیله ده.
۵۲۵-ناپوهي، کړمنه دښمنه ده.
۵۲۶-پوهه، اوچت شرافت دی.
۵۲۷-ښه عمل، تکړه ځایناستی دی.
۵۲۸-نفاق، د شرک رور دی.
۵۲۹-غیبت، خورا ناوړه دروغ دي.
۵۳۰-ناپوهي، قدم ښویوي.
۵۳۱-سرغړونه، نعمت له منځه وړي.
۵۳۲-زهد، د دیانت جرړه ده.
۵۳۳-رښتیا، (پر الله تعالی) د ډاډ جامې دي.
۵۳۴-دین، خورا مزبوته سټه ده.
۵۳۵-تقوا، غوره توښه ده.
۵۳۶-(د الله تعالی) اطاعت، غوره سمبالنه ده.
۵۳۷-(پر الله تعالی) توکل، پیاوړی اړم دی.
۵۳۸-پرهېز، ښه ملګری دی.
۵۳۹-مرګ، ټینګه کلا ده.
۵۴۰-عقل، خوی سموي.
۵۴۱-عدالت، د خلکو سموونکی دی.
۵۴۲-عذر غوښتنه، د عقلمنۍ دلیل دی.
۵۴۳-زغم، د فضیلت او غوراوۍ نښه ده.
۵۴۴-عفوه، د سپېڅلتیا نښه ده.
۵۴۵-ناپوهي، ډېره زیانمنه ملګرې ده.
۵۴۶-بدي، ډېره رټلې لار ده.
۵۴۷-عقلمن، خپله ژبه کابو کوي.
۵۴۸-(د الله تعالی) اطاعت، د ځيرکو برخه ده.
۵۴۹-پوهان د خلکو واکمنان دي.
۵۵۰-کارپوهان، له شتمنۍ ګټه اخلي.
۵۵۱-شتمني هغه ده، چې انسانان یې (په هڅو) ترلاسه کړي.
۵۵۲-ورکړه، د عزتمنو خوی او طبیعت دی.
۵۵۳-منت، نېکي تباه کوي.
۵۵۴-ګناه توږنه د پرېکون پیل دی.
۵۵۵-ژوند چې خوږ شي، ترخېږي.
۵۵۶-دنیا تېرایستل کوي، تاوان در اړوي او تېرېږي.
۵۵۷-منځلاري، لږ (مال) ډېروي.
۵۵۸-زهد او دنیا ته ورشا کونه، د ډاډ بنسټ دی.
۵۵۹-رښتیا، د دین آر دی.
۵۶۰-اورېدونی له ویاند سره شریک دی.